-575x575.jpg "ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΣΥΜΜΙΚΤΑ - ΑΡΘΡΑ ΜΕΛΕΤΕΣ")
-575x575.jpg "ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΣΥΜΜΙΚΤΑ - ΑΡΘΡΑ ΜΕΛΕΤΕΣ")
-575x575.jpg "ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΣΥΜΜΙΚΤΑ - ΑΡΘΡΑ ΜΕΛΕΤΕΣ")
*ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
*ΜΕ ΙΔΙΟΧΕΙΡΗ ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
*Συγγραφέας: Γεώργιος Θ. Παπαδόπουλος
*Εκδόσεις: Αδελφών Κυριακίδη
*Έτος Έκδοσης: 1999
*Αριθμός Εκτύπωσης: 376
*Σελίδες: 207
*Κατάσταση: Πολύ Καλή
*Εξώφυλλο: Γκραβούρα Τραπεζούντας 1717
*Μαλακό Εξώφυλλο
*Παίρνοντας αφορμή από το Συμπόσιο που οργάνωσε πρόσφατα η Παναγία Σουμελά για το Ποντιακό Θέατρο και από τα όσα ακούστηκαν από τους εισηγητές σ' αυτό, θα ήθελα να διατυπώσω ορισμένες σκέψεις με βάση τα Ιστορικά δεδομένα τα σχετικά με τον Ελληνισμό του Πόντου.
Οι αποικίες που δημιουργήθηκαν στα παράλια της Μ. Ασίας είχαν αλματώδη ανάπτυξη. Η εργατικότητα των κατοίκων, η ευφορία της γης και το πολυμήχανο των Ελλήνων θριάμβευσε μέσα σε δύο - τρεις αιώνες. Επιβλήθηκαν στην περιοχή και προέβαλαν τις ανθηρές αποικίες της Μιλήτου, της Σμύρνης, της Εφέσου κλπ. Όταν κατά τον 8ο αιώνα ο πληθυσμός των αποικιών αυτών αυξήθηκε υπερβολικά, μέρος των κατοίκων αυτών έφυγε προς τα ΒΑ και δημιούργησε νέες αποικίες, όπως είναι η Αμισός, τα Κοτύορα, η Τραπεζούντα, η Σινώπη κλπ. Αυτός είναι ο δεύτερος αποικισμός.
Το όνομα Πόντος από τότε δόθηκε στο ΒΑ τμήμα της Μ. Ασίας, που είναι πάνω στον Εύξεινο. Τον Πόντο σαν όνομα χώρας, τον αγνοούν ο Όμηρος, αν και αναφέρει λαούς που κατοικούσαν σ' αυτόν, και άλλοι αρχαίοι ποιητές και συγγραφείς, όπως ο Ησίοδος και ο Ηρόδοτος.