*ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ ΜΟΝΟ Σ'ΕΜΑΣ

*Συγγραφέας: Μάϊκλ Χερ

*Εκδόσεις: Θεωρία

*Μετάφραση: Νέλλη-Όλγα Γκάνα, Κωστής Μπακαλάκος

*Έτος Έκδοσης: 1982

*Σελίδες: 247

*Κατάσταση: Πολύ Καλή

*Ο Χερ πήγε στο Βιετνάμ το 1967, σε ηλικία 27 χρονών, την εποχή της περιβόητης Επίθεσης Τετ, απεσταλμένος του περιοδικού Esquire, κι έμεινε εκεί 18 μήνες ενώ ο πόλεμος βρισκόταν στο κορύφωμά του – το ίδιο και το αντιπολεμικό κίνημα στην Αμερική. Κυρίως όμως έζησε με τους φαντάρους, φτωχά Αμερικανάκια του χωριού και της πόλης οι περισσότεροι, που βρέθηκαν στην «καρδιά τoυ σκότους», θύματα και θύτες ταυτόχρονα. Λάσπη, αίμα, φόβος, θάνατος, ακρωτηριασμοί, κτηνωδία. Ναρκωτικά, ροκ μουσική από τον αμερικανικό ραδιοφωνικό σταθμό της Σαϊγκόν, άφθονες προσωπικές προλήψεις (το τάχα «τυχερό» κράνος). Ο παραλογισμός του πολέμου σε όλο του το μεγαλείο. Συχνά η γραφή μοιάζει με παραλήρημα, όπως παραληρηματική και παράλογη ήταν η πραγματικότητα που ζούσαν οι εισβολείς. Οι περιγραφές του βιβλίου δεν προέρχονται από τις επίσημες ανακοινώσεις των εκπροσώπων Τύπου του Αμερικανικού Στρατού, αλλά από πρώτο χέρι εμπειρίες, τις οποίες ο Χερ πλήρωσε ακριβά και με χρονοκαθυστέρηση, αφού όταν γύρισε στην Αμερική ο εφιάλτης τον ακολούθησε, όπως ακολούθησε χιλιάδες βετεράνους που επέζησαν είτε αρτιμελείς είτε σακατεμένοι. (Σε μια συνέντευξή του, το 2000, ο Χερ είχε πει ότι οι βετεράνοι που αυτοκτόνησαν ήταν περισσότεροι από τους Αμερικανούς που σκοτώθηκαν στο Βιετνάμ!)